mushkëri

Nga Wiktionary
Wikipedia ka një artikull për fjalën:

Shqip[redaktoni]

Emër[redaktoni]

mushkëri f. sh. mushkëritë kryes.

Zemër e mushkëritë
  1. Secila nga dy pjesët e organit kryesor të frymëmarrjes, që gjendet në kraharorin e njerëzve e të kafshëve kurrizore dhe që përbëhet prej indesh të veçanta, në ngjyrë të zbardhëlleme e si sfungjer e shërben për pastrimin e gjakut e për pasurimin e tij me oksigjen; bised. mëlçia e bardhë. Mushkëri të forta (të shëndosha). Mushkëri qengji. Ana e djathtë (e majtë) e mushkërisë. I sëmurë nga mushkëritë. Mori frymë me tërë (me gjithë) mushkëritë mori frymë thellë, u mbush mirë me frymë. I ndejtë (iu ngultë) thika në mushkëri! mallk.
  2. Bërtiti (thirri, foli, këndoi) me të gjithë (me tërë) mushkëritë bërtiti me zë shumë të lartë, me sa fuqi që kishte. Ia hëngri mushkëritë dikujt e mërziti dhe e mundoi shumë, e sfiliti, ia plasi shpirtin, ia mori shpirtin (thuhet sidomos për mundimet që u shkaktojnë fëmijët prindërve).

Në gjuhët tjera[redaktoni]