brejtës
Shqip[redaktoni]
Emër[redaktoni]
brejtës m. sh. zool.
- Kafshë gjitare (si ketri, shqarthi, lepuri, miu etj.), që i ka dhëmbët e parë të zhvilluar e të mprehtë dhe që ushqehet duke brejtur bimë e sende të tjera. Brejtës i vogël. Brejtësit e pyllit. Rendi i brejtësve.
Në gjuhët tjera[redaktoni]
|
|
|
Mbiemër[redaktoni]
brejtës mb. -
- zool. Që ha duke brejtur, që e bren ushqimin; që bën pjesë në rendin e brejtësve. Kafshë brejtëse. Kandërr brejtëse.
- Që ka vetinë të gërryejë diçka, që bren, gërryes. Lëndë brejtëse. Veti brejtëse. Soda brejtëse soda kaustike.[1]
Në gjuhët tjera[redaktoni]
|
|
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0