telefon

Nga Wiktionary

Shqip[redaktoni]

Emër[redaktoni]

telefon m.

  1. Lloj i ndërlidhjes me tel e me rrymë elektrike, që bëhet ndërmjet dy njerëzve, të cilët ndodhen larg njëri-tjetrit; aparat i posaçëm me numra dhe me një dorezë, që shërben për të vendosur lidhjen, për të folur dhe për të dëgjuar; aparati dhe pajisjet e tjera që shërbejnë për këtë lloj ndërlidhjeje. Telefon automatik. Numri i telefonit. Numëratori i telefonave regjistër me numrat e telefonave të institucioneve, të ndërmarrjeve, të familjeve etj. Tela (shtylla) telefoni. Kufje telefoni. Zilja e telefonit. Ra telefoni. I ra telefonit. bised. telefonoi. Marr (flas) në telefon. E lajmëroi (e njoftoi) me telefon. Nuk më doli në telefon.

Në gjuhët tjera[redaktoni]