kthyer
Shqip[redaktoni]
Kthyer
Mbiemër[redaktoni]
I mb. -
- I përkulur, në trajtë të lakuar; me majë a me skaj të përkulur. Hekur i kthyer. Drejtoi telin e kthyer.
- I punuar a i lëruar thellë, me plug (për tokën). Tokë e kthyer.
- Që është shqepur dhe është qepur përsëri, duke vënë për faqe të jashtme atë që ka qenë e brendshme, që është kthyer (për një kostum, pallto etj.). Kostum i kthyer. Pallto e kthyer.
- I përthyer (për anët a skajet e një rrobe); i përveshur (për mëngët). Me anë të kthyera. Me mëngë të kthyera.
- Që është ndarë nga burri dhe ka ardhur përsëri në derë të babait (për gratë). Vajzë e kthyer.
- bised. Që e ka marrë veten nga një sëmundje (për një njeri që ka qenë i sëmurë). M'u duk i kthyer sot.
Emër[redaktoni]
II f.sh.
- Kthesa e një rruge, e një lumi etj. Rrugë me të kthyera. Tek e kthyera e lumit.
- Palë në fund të një rrobe a në anë të një cope. E kthyera e pantallonave. E kthyera e fustanit (e fundit). Është shqepur e kthyera.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0