cimbël
Shqip[redaktoni]
Cimbël
I f.sh. -
- Copë e vogël dhe e hollë e një sendi, cifël, çikë, grimcë. Bëhet cimbla.
- Gjethe e vogël në rrëzë të bimës së duhanit, fundçe. Cimblat e duhanit.
- Bisku i njomë i një degëze, që sapo ka filluar të rritet.
- Cen. Njeri me (pa) cimbël.
- Ia kam cimblën i kam rënë në erë, e kam diktuar, e di. Kam një cimbël me dikë kam mosmarrëveshje ose kam inat me dikë për shkak të një grindjeje.
II f.sh.bot. - Bimë barishtore me gjethe të vogla e të lëmuara, të mbledhura tufë, që rritet në shkëmbinjtë e bregdetit dhe përdoret e zier si sallatë.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0