tufë

TUFË f.

1. Grup njerëzish a kafshësh, grumbull kafshësh që jetojnë e ushqehen së bashku, kope. Tufë kolektive. Tufë djemsh (grash, vajzash). Tufë fëmijësh. Tufë bagëtish (dhensh, dhish). Tufë shpendësh (zogjsh, pulash, rosash). Tufa e lopëve (e kuajve). Kullotin tufat. Vuri tufën përpara. U nda nga tufa.
2. Tërësi sendesh të hedhura njëri mbi tjetrin pa rregull; grup sendesh njëri pranë tjetrit, grumbull gjërash. Tufë gazetash (revistash). Tufë letrash (shkresash). Tufë lekësh. Tufë resh.
3. Një dorë lulesh të këputura me bisht dhe të lidhura a të mbështjella së bashku. Tufë me lule. Tufë trëndafilash (zambakësh). Bëri një tufë me manushaqe.
4. Disa gjëra të një lloji, të lidhura së bashku; grumbull fijesh, fletësh, kërcejsh etj. që mbahen në dorë a lidhen së bashku. Tufë bari. Tufë gruri (thekre). Tufë kallinjsh. Tufë qepësh (hudhrash). Tufa preshi (spinaqi). Një tufë karotash. Tufë flokësh. Tufë çelësash.
5. Tufëz, xhufkë. Tufë misri lulja e misrit.
6. Shumicë. Janë një tufë në shtëpi. Kishte një tufë fëmijë. Ishin bërë një tufë.
7. fiz., gjeom. Grumbull drejtëzash ose rrezesh që dalin nga një pikë a nga një burim dhe që zgjaten në një drejtim të caktuar. Tufë drejtëzash. Tufë drite. Tufë rrezesh.
8. përd. ndajf. Së bashku, në grumbuj të dendur, grumbull. Nxënësit dilnin në tufë. Lulet kishin çelur tufë.
E ka mendjen në tufë të festes është shumë mendjelehtë, e ka mendjen në majë të kokës.