banim

Nga Wiktionary

Shqip[redaktoni]

Emër[redaktoni]

banim m. sh. -

  1. Veprimi sipas kuptimeve të foljeve banoj, banohet. Shtëpi (ndërtesë) banimi. Sipërfaqe banimi. Leje banimi. Vend (qendër) banimi. Gjurmë banimi. Përdor për banim.
  2. Vendi ku banojnë njerëzit për një kohë të gjatë, vendbanim. Banim i lashtë (prehistorik). Me banim të përhershëm (të përkohshëm). Me banim të panjohur.
  3. vjet. Banesë.[1]

Në gjuhët tjera[redaktoni]

Referencat[redaktoni]

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0