vendbanim

Nga Wiktionary

Shqip[redaktoni]

Emër[redaktoni]

vendbanim m.

  1. Vendi ku banojnë njerëzit për një kohë të gjatë, fshati a qyteti ku dikush ka banesën e tij; qendër banimi. Vendbanim i përkohshëm ( i përhershëm). Me vendbanim të qëndrueshëm (të paqëndrueshëm, të panjohur). Vendbanim i lashtë (i hershëm). Vendbanim i ri. Vendbanim ilir. Ndërroi vendbanimin.

Në gjuhët tjera[redaktoni]