ballëhapur

Nga Wiktionary

Shqip

Mbiemër

  1. si mb. Që e ka ndërgjegjen të pastër, që ecën me guxim e pa druajtje në jetë; i hapur, i çiltër. Jam ballëhapur.[1]

Në gjuhët tjera


Ndajfolje

ballëhapur ndajf. -

  1. Me ndërgjegje të pastër, me guxim e pa druajtje, ballëlart. Qëndron (shkon, del) ballëhapur. E pres ballëhapur.

Në gjuhët tjera

Referencat

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0