Jump to content

këputje

Nga Wiktionary

Shqip

[redaktoni]

Emër

[redaktoni]

këputje f.

  1. Veprimi dhe gjendja sipas kuptimeve të foljeve KËPUT, KËPUTEM. Këputja e luleve. Këputja e qengjave. Vendi i këputjes. Kam (ndiej) një këputje.
  2. Rasti kur këputet një fill, një film etj.; vendi ku këputet një fill, një film etj. Ka shumë këputje.


këputje f. bot.

  1. Bimë barishtore shumëvjeçare e tokave të lagështa, e ngjashme me fierin, me gjethe të holla e të lëmuara si ato të pishës, që këputen lehtë.