butësi
Shqip[redaktoni]
Butësi f. -
- Të qenët i butë, vetia e diçkaje që është e butë (për sendet, për kohën etj.); kund. ashpërsi; fortësi. Butësia e flokëve. Butësia e klimës. Shkel me butësi shkel lehtë, butë.
- fig. Qëndrim i butë, të qenët i butë (nga sjellja, nga karakteri etj.); kund. ashpërsi; vrazhdësi. Shenjë butësie. Fryma e butësisë. Sillet me butësi sillet me të butë, sillet me të mirë.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0