budalla

Shqip

I m.sh.bised. -

1. Ai që është i metë nga mendja, ai që nuk e gjykimin dhe arsyen e një njeriu të zakonshëm; ai që është i trashë nga mendja, që nuk është i mprehtë (edhe shar.). Punë prej budallai. Pamje prej budallai. Të bën për budalla. Është budalla me brirë.
2. Ai që flet a sillet pa menduar, ai që nuk vepron me arsye të shëndoshë si të gjithë; ai që nuk mendon shumë e sillet si i krisur (edhe shar.). Ai qenka një budalla!

• Shiu i budallait shih te shi,~u.

II mb.bised. -

1. I metë nga mendja, që nuk e ka gjykimin dhe arsyen e një njeriu të zakonshëm; i trashë nga mendja, që nuk ia pret; kund. I mençur. Djalë budalla. Vajzë (grua) budallaqe. Është pak (fare) budalla.
2. Që flet a sillet pa menduar, që nuk vepron me arsye e si të gjithë; që nuk mendon shumë, që nuk pyet, që sillet e vepron si i krisur. Trim budalla.

Antonime

• mençur

Fjalë të prejardhura

• budallaçkë
• budallallëk
• budallallos
• budallallosem
• budallaqe

Në gjuhë tjera

Anglisht: I.1. fool (en), 2. silly (en); II 1. foolish (en), 2. stupid (en) Anglishte e thjeshtë: Arabisht: Bjellorusisht: Boshnjakisht: Bullgarisht: Çekisht: Danisht: Esperanto: Frëngjisht: Greqisht: Gjermanisht: Estonisht: Finlandishte: Hebraisht:

Hollandisht: Hungarisht: Indonezisht: Interlingua: Irlandisht: Italisht: Japonisht: Katalanisht: Kinezisht: Koreanisht: Kroatisht: Latinisht: Letonisht: Luksemburgisht: Lituanisht:

Maqedonisht: Norvegjisht: Persisht: Polonisht: Portugalisht: Rumanisht: Rusisht: Serbisht: Sllovakisht: Sllovenisht: Spanisht: Suedisht: Turqisht: Ukrainisht: Venecianisht: