bucelë
Shqip[redaktoni]
Bucelë f.sh. -
- Enë e drunjtë si fuçi e vogël, që përdoret për të mbajtur ujë të pijshëm.
- Enë balte me lëfyt, e sheshtë nga njëra anë dhe me bark nga ana tjetër, që përdoret për të mbajtur ujë. Pi ujë me bucelë.
- Pjesë e rrumbullakët në qendër të rrotës së qerres etj., ku bashkohen spicat, rrezet ose telat dhe ku futet boshti. Bucela e qerres. Bucela e rrotës së mullirit. Bucela e biçikletës. Rrathët e bucelës. Bën bucela.
- Prish bucela e bën kënaçe dëmton diçka të rëndësishme për të rregulluar një vogëlimë, prish shtëpi e bën kasolle.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
- bulirë 1.
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0