Jump to content

buçimë

Nga Wiktionary

Shqip

[redaktoni]

Buçimë f.sh. -

  1. Zhurmë a krismë e fortë, që shpërthen menjëherë dhe me jehonë; zë i lartë dhe i fuqishëm; thirrje prej shumë zërash; ushtimë, uturimë. Buçimë shurdhuese. Buçima e topave (e minave). Buçima e traktorëve. Buçima e daulles. Buçima e detit (e lumit), Buçima e malit (e pyllit). Buçima e këngës. Buçima e turmës.
  2. fig. Jehona e fuqishme e një ngjarjeje me rëndësi. Buçima e revolucionit.
  3. Zhurmë e mbytur që ndiejmë në veshë.[1]

Etimologjia

[redaktoni]

Shqiptimi

[redaktoni]

Sinonime

[redaktoni]

Antonime

[redaktoni]

Fjalë të prejardhura

[redaktoni]

Në gjuhë tjera

[redaktoni]

Referencat

[redaktoni]
  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0