brejtës

Shqip

Brejtës

I m.sh.zool. - Kafshë gjitare (si ketri, shqarthi, lepuri, miu etj.), që i ka dhëmbët e parë të zhvilluar e të mprehtë dhe që ushqehet duke brejtur bimë e sende të tjera. Brejtës i vogël. Brejtësit e pyllit. Rendi i brejtësve.

II mb. -

1. zool. Që ha duke brejtur, që e bren ushqimin; që bën pjesë në rendin e brejtësve. Kafshë brejtëse. Kandërr brejtëse.
2. Që ka vetinë të gërryejë diçka, që bren, gërryes. Lëndë brejtëse. Veti brejtëse. Soda brejtëse soda kaustike.

Në gjuhë tjera

Anglisht: rodent (en) Anglishte e thjeshtë: Arabisht: Bjellorusisht: Boshnjakisht: Bullgarisht: Çekisht: Danisht: Esperanto: Frëngjisht: Greqisht: Gjermanisht: Estonisht: Finlandishte: Hebraisht:

Hollandisht: Hungarisht: Indonezisht: Interlingua: Irlandisht: Italisht: Japonisht: Katalanisht: Kinezisht: Koreanisht: Kroatisht: Latinisht: Letonisht: Luksemburgisht: Lituanisht:

Maqedonisht: Norvegjisht: Persisht: Polonisht: Portugalisht: Rumanisht: Rusisht: Serbisht: Sllovakisht: Sllovenisht: Spanisht: Suedisht: Turqisht: Ukrainisht: Venecianisht: