bigaçe

Shqip

Bigaçe f.sh. - Shufër a copë prej druri ose prej hekuri, qe mbaron në një anë me një degëzim më dysh; degëzim më dysh, bigë; furkaçe. Dru (degë) më bigaçe. Bigaçja e llastikave (për të gjuajtur zogj). I vë bigaçe pemës. Ngarkoi barrën me bigaçe.

Në gjuhë tjera

Anglisht Gjermanisht Frëngjisht Polonisht Japonisht Hollandisht Italisht Suedisht Portugalisht Spanisht Kroatisht Arabisht Greqisht Boshnjakisht Persisht

Rusisht Kinezisht Finlandishte Norvegjisht Esperanto Danisht Sllovakisht Hebraisht Çekisht Hungarisht Luksemburgisht Maqedonisht Latinisht Letonisht Rumanisht

Katalanisht Serbisht Sllovenisht Indonezisht Bullgarisht Turqisht Ukrainisht Lituanisht Koreanisht Bjellorusisht Irlandisht Estonisht Venecianisht Interlingua Anglishte e thjeshtë