bifkë
Shqip[redaktoni]
Bifkë f.sh. -
- Bimëz, mugull; bisk i hollë, filiz që del nga trungu ose nga një degë. Bifkë muri. Bifka e qepës (e lakrës). Bifkat e ullirit. Ka lëshuar (ka nxjerrë) bifkë.
- Pipth i hollë e i shkurtër në majë të qylafit ose të beretës së kokës. Qylaf me bifkë.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0