çirak
Shqip[redaktoni]
Emër[redaktoni]
I
- hist. Djalë që punonte si ndihmës te një zejtar për disa vjet pa shpërblim për të fituar mjeshtërinë. Çiraku i armëtarit (i këpucarit). Hynin çirakë. E futi çirak.
- vjet. Djalë i vogël që bënte punë ndihmëse për mjeshtrin a për të zotin e dyqanit. Çiraku i dyqanit. Dërgonte çirakun për ujë.
- fig. përb. Ai që u shërben verbërisht interesave të dikujt, shërbëtor. Çirakët e imperializmit.
- E bëri (e qiti, e nxori) çirak dikë edhe iron. e ndihmoi shumë dikë, i bëri një shërbim të madh, e nxori në dritë. Doli çirak edhe iron. i kaloi vështirësitë që kishte pasur, doli në dritë.
II
- Kandil, bishtuk. Flaka e çirakut. Ndez (shuaj) çirakun. I hedh vaj çirakut.
- Mbajtëse prej druri a prej metali ku vendosej kandili, qiriu ose ndonjë dritë tjetër;pishtar. Çiraku i kandilit. Çiraku s'i sheh këmbët e veta. fj.u.
- vet. sh. Tre gurë ose tri tulla që vihen si këmbje në vatër ose anës zjarrit. Çirakët ezjarrit. E vë kazanin mbi çirakë.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0