Jump to content

çelë

Nga Wiktionary

Shqip

[redaktoni]

Emër

[redaktoni]

I - Vija prej nga fillojnë disa lojëra të fëmijëve. Çela e dokrrës. Vrapoj te çela. Zë çelën.

  • I gjej çelën i gjej rastin e përshtatshëm, i gjej anën, i gjej fillin. I zë çelën e zë shumë ngushtë, e vë në gjendje të vështirë e pa rrugëdalje.

II - Pjesa e zgjedhur dhe më e mirë e diçkaje; ajka, lulja. Çela e grurit (e miellit). Çela e trimave. Çela e nuseve. I marr çelën e çelën.

III - Këpucë të vjetra të grisura, brashnja, shkarpa. Mbath ca çela. U bënë çela këpucët.[1]

Etimologjia

[redaktoni]

Shqiptimi

[redaktoni]

Sinonime

[redaktoni]

Antonime

[redaktoni]

Fjalë të prejardhura

[redaktoni]

Në gjuhë tjera

[redaktoni]

Referencat

[redaktoni]
  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0