çelë
Shqip[redaktoni]
Emër[redaktoni]
I - Vija prej nga fillojnë disa lojëra të fëmijëve. Çela e dokrrës. Vrapoj te çela. Zë çelën.
- I gjej çelën i gjej rastin e përshtatshëm, i gjej anën, i gjej fillin. I zë çelën e zë shumë ngushtë, e vë në gjendje të vështirë e pa rrugëdalje.
II - Pjesa e zgjedhur dhe më e mirë e diçkaje; ajka, lulja. Çela e grurit (e miellit). Çela e trimave. Çela e nuseve. I marr çelën e çelën.
III - Këpucë të vjetra të grisura, brashnja, shkarpa. Mbath ca çela. U bënë çela këpucët.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0