çallë
Shqip[redaktoni]
Çallë
I f.sh. -
- Kokërr e papjekur e disa pemëve. Çalla fiku (dardhë, kumbulle). I hahen edhe çallat.
- përd. mb. I papjekur, i pabërë (për kokrrat e disa pemëve). Fik (dardhë, bajame) çallë. I ka çalla kokrrat.
II f.sh. - shih çallatë,~a. Çallë e vogël. Çallë në dru (në shkëmb). E bëri me çalla.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0