çalë
Appearance
Shqip
[redaktoni]Çalë
I f.veter. - Sëmundje ngjitëse e bagëtive, që i bën t’u ënjten e t’u qelbëzohen indet dhe të çalojnë. Iu ngjit çala. U ra çala dhive. I zuri çala kuajt.
II f.sh. - Rrudhë që ngelet në një rrobë, çapë. Shami me çala. Rrobë me çala. U bë me çala.
III mb. -
- Që ka një këmbë me të shkurtër se tjetrën ose të dyja të shtrembra a të sëmura dhe që prandaj nuk ecën drejt, që çalon. Plak i çalë. Grua e çalë. Kalë i çalë. I çalë nga të dyja këmbët. Ka lindur i çalë. Mbeti i çalë.
- Që është me e shkurtër se tjetra, që është e sëmure ose e shtrembër (për këmbët). Këmba e çalë.
- fig. Që ka një të metë të dukshme, që i mungon një pjesë e nevojshme, që nuk është i plotë; që bëhet me të meta, i mangët. Punë e çalë. Përgjigje e çalë. Plan i çalë. Masa të çala. Arsyetim i çalë. Kontroll i çalë. Përgatitje e çalë. Në mënyrë të çalë
- Përd. em. sipas kuptimit 1 të mbiemrit. Gjeti i çali të tatëpjetën. fj.u. u krijua rrethana ashtu siç i vjen mbarë dikujt.
- Po të qëndrosh me të çalin, do të mësosh të çalosh fj.u. po të rrish me njerëz të këqij, do të marrësh veset e tyre.
IV ndajf. -
- Çalthi. Eci çalë. Shkoi çalë. Çalë e nguc duke çaluar e i kërrusur, duke ecur me vështirësi. Çalë me çalë çalë-çalë.
- fig. Në mënyrë të çalë, me të meta. Mbeti puna çalë. E zgjidhi çalë.[1]
Etimologjia
[redaktoni]Shqiptimi
[redaktoni]Sinonime
[redaktoni]Antonime
[redaktoni]Fjalë të prejardhura
[redaktoni]Në gjuhë tjera
[redaktoni]
|
Referencat
[redaktoni]- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0