burrëri
Shqip[redaktoni]
Burrëri f. -
- Të qenët në moshën e burrit, të qenët burrë; mosha e mesme e njeriut ndërmjet djalërisë dhe pleqërisë, mosha e pjekurisë. Dhëmbi i burrërisë. Arriti burrërinë.
- përmb. Tërësia e burrave të një vendi, të një shtëpie etj., burrat. Burrëria e fshatit. Burrëria e shtëpisë. U mblodh burrëria.
- Të qenët i fortë, trim, i besës e fisnik, të qenët burrë me veti morale të larta; qëndrim i guximshëm, i vendosur dhe i papërkulur para një vështirësie, fatkeqësie a rreziku. Tregoi burrërinë. E humbi burrërinë. E përballoi (i qëndroi) me burrëri. Kam burrërinë... kam guximin...
- S'e jep burrëria nuk e lejon zakoni i mirë, trimëria dhe fisnikëria e burrit.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0