buron
Jump to navigation
Jump to search
Shqip[redaktoni]
Buron jokal. -
- Del vetë nga thellësia në sipërfaqe të tokës (për ujin, për naftën etj.). Buron ujë (naftë, gaz). Ku buron, rrjedh. fj.u.
- Zë fill, del, e ka burimin, merr ujët (për lumin, përruan etj.). Buna buron nga liqeni i Shkodrës.
- Del e rrjedh shumë e pa ndërprerje (për gjakun ose për lëngje të tjera). I buron gjaku. I buron qumështi.
- E lëshon ujin, rrjedh pak, kullon, qan (për enën, për muret etj.). Buron shtamba. Buron voza. Buron muri.
- fig. E ka pikënisjen, e ka bazën, zë fill, vjen; e ka prejardhjen. Pushteti buron nga populli dhe i takon popullit.
- fig. E ka burimin, del; shkaktohet, vjen si pasojë e diçkaje. I buron nga zemra.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0