bunacë

Shqip

Bunacë f. -

1. det. Det fare i qetë para ose pas stuhisë; gjendje qetësie e detit, pa erë e pa lëvizje të ujit; kund. burë. Det me bunacë. Fillon bunaca. Bie deti në bunacë.
2. Ujë i ndenjur, ujë amull; ligatinë. Bunacë e keqe. Tokë bunacë.
3. Errësirë e madhe natën ose kur koha është e vrenjtur; errësirë brenda në një pyll shumë të dendur etj. Bunaca e natës. Bunaca e pyllit. Ra bunaca.
4. fig. Qetësi, kohë pa trazime; amulli. Çaste bunacë.
5. përd. mb. Shumë i errët, i zi sterrë. Qiell bunacë. Natë bunacë.

• U bë bunacë

a) iu rrit barku nga barra (për gratë);

b) u fry, u bë kacek nga të ngrënët.

Në gjuhë tjera

Anglisht: calm (en) Anglishte e thjeshtë: Arabisht: Bjellorusisht: Boshnjakisht: Bullgarisht: Çekisht: Danisht: Esperanto: Frëngjisht: Greqisht: Gjermanisht: Estonisht: Finlandishte: Hebraisht:

Hollandisht: Hungarisht: Indonezisht: Interlingua: Irlandisht: Italisht: Japonisht: Katalanisht: Kinezisht: Koreanisht: Kroatisht: Latinisht: Letonisht: Luksemburgisht: Lituanisht:

Maqedonisht: Norvegjisht: Persisht: Polonisht: Portugalisht: Rumanisht: Rusisht: Serbisht: Sllovakisht: Sllovenisht: Spanisht: Suedisht: Turqisht: Ukrainisht: Venecianisht: