buç
Shqip[redaktoni]
Buç
I m.sh.krahin. - Xhungë, bullungë. Buçi i lisit. Buçi i gishtit. Iu bë një buç.
- Vë buç nxjerr bark, fryhet më një anë.
II m.sh.zool.krahin. - Gjarpër, nepërkë.
- Bar buçi bot. shih te bar,~i.
III mb. - Që e ka fytyrën të mbushur; i shëndoshë, buçko.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0