Jump to content

beronjë

Nga Wiktionary

Shqip

[redaktoni]

Beronjë

I f.sh. -

  1. Grua që nuk bën fëmijë; femër e kafshëve shtëpiake që nuk pjell; shterpë. Mbeti beronjë.
  2. përd. mb. Që nuk bën fëmijë; që nuk pjell; që nuk prodhon: shterpë. Grua beronjë. Dele (dhi) beronjë. Tokë (arë) beronjë. Misër beronjë.

II f.sh. -

  1. zool. Gjarpër i hollë e i gjatë, që i mbështillet njeriut a shtazës përreth kur do ta hajë; ber, shigjetull.
  2. bot. Ashe. Fletë beronjë.[1]

Etimologjia

[redaktoni]

Shqiptimi

[redaktoni]

Sinonime

[redaktoni]

Antonime

[redaktoni]

Fjalë të prejardhura

[redaktoni]

Në gjuhë tjera

[redaktoni]


Anglisht
Gjermanisht
Frëngjisht
Polonisht
Japonisht
Hollandisht
Italisht
Suedisht
Portugalisht
Spanisht
Kroatisht
Arabisht
Greqisht
Boshnjakisht
Persisht


Rusisht
Kinezisht
Finlandishte
Norvegjisht
Esperanto
Danisht
Sllovakisht
Hebraisht
Çekisht
Hungarisht
Luksemburgisht
Maqedonisht
Latinisht
Letonisht
Rumanisht


Katalanisht
Serbisht
Sllovenisht
Indonezisht
Bullgarisht
Turqisht
Ukrainisht
Lituanisht
Koreanisht
Bjellorusisht
Irlandisht
Estonisht
Venecianisht
Interlingua
Anglishte e thjeshtë

Referencat

[redaktoni]
  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0