beqari
Shqip[redaktoni]
Beqari f. -
- Të qenët i pamartuar në moshë të rritur; gjendja e atij që e ka kohën, po nuk është martuar. Vitet e beqarisë. I dha fund beqarisë.
- përmb. Tërësia e beqarëve, të rriturit e pamartuar. Ishte mbledhur beqaria.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0