beh

Nga Wiktionary

Shqip[redaktoni]

Beh

I m. -

  1. Vëmendje e kujdes i madh para diçkaje që vjen papritur, gatishmëri për t'u ruajtur nga befasia. Është pa beh. Eci (rri) në beh. Kam beh. E vë në beh.
  2. Gjendje kur diçka e papritur dhe e fshehtë na zë të papërgatitur; befasi. E zuri në beh. I ra (e vrau) në beh. I doli në beh. Gjendej në beh.
  • E bëj beh
a) i vë mendjen diçkaje, i vë kujdes;
b) më shkon mendja; pandeh, kujtoj. Bën beh ndodh papandehur, befas. Ia bëj behun i ruhem diçkaje të papritur ose të fshehtë, rri gati, kam mendjen. S'i bëj beh nuk ia kam frikën, nuk i trembem.

II jokal. - (me një trajtë të shkurtër të përemrit vetor në r. dhanore).

  1. kryes. veta III. Vjen papritmas, arrin shpejt e papandehur. Ia behu në shtëpi (në derë). Ia behu i pari. Ia behu shiu (dimri). Ia behu dita jonë.
  2. vet. veta III. Ndodh papritmas, ngjet diçka papandehur; më zë në befasi. Më behu një punë. I behu një vdekje. I behu e liga.[1]

Etimologjia[redaktoni]

Shqiptimi[redaktoni]

Sinonime[redaktoni]

Antonime[redaktoni]

Fjalë të prejardhura[redaktoni]

Në gjuhë tjera[redaktoni]


Anglisht
Gjermanisht
Frëngjisht
Polonisht
Japonisht
Hollandisht
Italisht
Suedisht
Portugalisht
Spanisht
Kroatisht
Arabisht
Greqisht
Boshnjakisht
Persisht


Rusisht
Kinezisht
Finlandishte
Norvegjisht
Esperanto
Danisht
Sllovakisht
Hebraisht
Çekisht
Hungarisht
Luksemburgisht
Maqedonisht
Latinisht
Letonisht
Rumanisht


Katalanisht
Serbisht
Sllovenisht
Indonezisht
Bullgarisht
Turqisht
Ukrainisht
Lituanisht
Koreanisht
Bjellorusisht
Irlandisht
Estonisht
Venecianisht
Interlingua
Anglishte e thjeshtë

Referencat[redaktoni]

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0