çues
Shqip[redaktoni]
Emër[redaktoni]
I - Ai që nis ose i jep një njeriu një send a diçka tjetër, për ta shpënë deri në një vend ose te dikush, dërgues.
- Çuesi i letrës.
II -
- Ngrehësi i mullirit me ujë, ulës i mullirit.
- Çuesi i mullirit (i gurit të sipërm).
- gjah. Pjesëmarrës në gjah, që ngre ose nxjerr nga strofka a nga vendi ku është fshehur një kafshë (duke e trembur me zë ose me një zhurmë) për ta qëlluar gjahtarët e tjerë.
- Çues i zoti.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0