çatall
Appearance
Shqip
[redaktoni]Emër
[redaktoni]- Degë që ndahet anash një trungu; bisk që del anash; bigë. Çatajtë e ullirit. Kumbull me dy çataj. Lëshon çataj. Pres një çatall.
- E dalë me majë anash një sendi, bigë. Çatalli i bririt. Çatalli i shkëmbit. Kërcu (dru) me çataj. Sfurk me dy çataj. Dhëmballë me tre çataj. Çatajtë e misrit rrënjët e misrit që dalin mbi tokë.
- Dhëmb i madh, që del anash i shtrembër; stërdhëmb; dhëmb i mprehtë. Çataj të rrallë. Çatajtë e qenit.
- Sfurk me dy dhëmbë; bigë. Mbledh barin me çatall.
- bised. Send që ka dy dhëmbë ose dy anë të ndara. Çatall për të ngrënë pirun. Çatall për flokë karficë. Mbërthej me çatall. Kap me çatall.
- Veshëz e parmendës.
- Ai që ecën duke i hedhur këmbët anash e shtrembër.
- përd. ndajf. Si bigë, duke u hapur anash me dysh. I vë çatall. I ngre çatall.
- përd. ndajf. Duke i hedhur këmbët anash e shtrembër. Eci çatall.
Mbiemër
[redaktoni]- Që është rritur i ndarë me dysh qysh nga rrënja ose nga trungu. Vidh (lis, man) çatall. Misër çatall.
- Që ka dy dhëmbë, që është i bigëzuar. Bel çatall. Sfurk çatall.
- Që del anash (për dhëmbët). Dhëmb çatall stërdhëmb.
- I vëngër. Sy çatall.
- I pamprehur, i topitur. Sëpatë çatalle. U bë çatall.[1]
Etimologjia
[redaktoni]Shqiptimi
[redaktoni]Sinonime
[redaktoni]Antonime
[redaktoni]Fjalë të prejardhura
[redaktoni]Në gjuhë tjera
[redaktoni]Referencat
[redaktoni]- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0