çik
Shqip[redaktoni]
Emër[redaktoni]
Fjalë e thënë me thumb ose qëndrim për të ngacmuar dikë që të ndeshet a të matet për diçka, duke i lënë të kuptojë se nuk është i aftë e i forte për këtë; shkas për t’u kapur. Flet me çik. Hedh çik. I jap (i lëshoj, i shtie) çik dikujt. Do (kërkon) çik.
Folje[redaktoni]
I
- Prek lehtë; takoj, cek. Çik krahun. Çik flokët. E çiku në sup. Sa e çika me gisht. E çiku padashur.
- fig. Përmend ose trajtoj shkurt diçka, cek. Çik një çështje.
- Ngacmoj lehtë me fjalë dikë. E çikën fëmijët.
- jokal. Prek a takon lehtë në diçka. Çiku në tokë. Çiku në fund të detit.
II
- Ndaj diçka në copa a në pjesë shumë të vogla, bëj çika-çika; grij. Çik bukën. Çik mishin. E çik me thikë.
- vet. veta III jokal. Pikon nga pak, rrjedh me pika të vogla, cirkon; gjerbon pak. Çik uji. Çik shtëpia. Nuk çik çatia.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0