zhaparit

ZHAPARIT kal. bised.

• 1. E djeg a e përcëlloj lëkurën sa mbushet me flluska, ia përcëlloj cipën e lëkurës; e bëj të fishket e të thahet, e përcëlloj (një bimë). I zhapariti duart. Flaka ia ka zhaparitur fytyrën.
• 2. Ia rreshk a ia zhubros lëkurën, e rrudh. Ia ka zhaparitur sëmundja fytyrën.
• I heq a i qëroj lëvoren diçkaje; zhvoshk. E zhapariti fikun (trangullin, portokallin).