vetëtitës

VETËTITËS mb. libr.

• 1. Që ndriçon me një dritë të fortë, vezullues. Shkëlqim vetëtitës.
• 2. Që shkëlqen nga bardhësia a nga pastërtia.
• 3. Që shpreh qartë një ndjenjë të fuqishme, që ndrit e shkëlqen fort nga një ndjenjë e fuqishme. Vështrim vetëtitës. Me sy vetëtitës.