verigë

VERIGË f.

1. Secila prej unazave të një zinxhiri; rreth prej metali ku varim diçka, hallkë. Veriga të forta. E vari në verigë.
2. Zinxhir prej unazash të hekurta (edhe fig.). I lidhnin me veriga. Këputëm verigat e robërisë.
3. Zinxhiri ku varen enët në zjarr, vargor; zinxhir.
4. Kunj prej druri ose prej hekuri, që lidh zgjedhën me shtizën e parmendës.
5. Veshi i enës, vjegë; dorezë në trajtë gjysmëharku që mbërthehet në diçka. Veriga e shtambës (e gjymit, e qypit, e kusisë). Veriga e saçit. Verigat e kazanit. Veriga e derës. U këput veriga.
6. Vesh rrushi; rezhdë arre, plepi etj.; vile. Verigat e arrës. Këputi një verigë rrush. Hëngra dy veriga.
7. Lak prej dy a tri fijesh peri të fortë në një veshje ose në një perde, ku mbërthejmë kopsën, lidhim një fill tjetër etj.; vrimë në një rrobë ku futim kopsën për ta mbërthyer, ilik; fill i lidhur si lak, që mund të zgjidhet lehtë, vjegëz. Verigat e gunës (e pantallonave). Lidh (zgjidh) verigën.
8. fig. Hallka e diçkaje, e cila shërben si mbështetje për të parë anët e ndryshme të saj, e për të gjetur zgjidhjen e nevojshme. Veriga kryesore e një çështjeje.
Gjen verigë për diçka gjen një shkak për t'u kapur në një çështje ose për të dredhuar në një punë, gjen një vjegë. Ia gjeti verigën diçkaje
a) ia gjeti diçkaje hallkën nga duhet kapur për ta zgjidhur, ia gjeti anën;
b) gjeti një mjet, mënyrë a rrugë për t'u marrë vesh me dikë, për të rregulluar një punë me të.