verbërisht

VERBËRISHT ndajf.

• 1. Duke mos parë fare nga sytë; pa e parë mirë; me sy mbyllur. Eci verbërisht.
• 2. fig. Pa e kuptuar se ç'ndodh përreth, pa e parë të vërtetën që e shohin qartë të tjerët, në mënyrë të verbër; kuturu, në tym. Veproi verbërisht.
• 3. fig. Pa menduar e pa arsyetuar vetë, po duke bërë siç i thotë dikush; pa gjykuar në mënyrë të shëndoshë e pa u thelluar; në mënyrë të verbër. I bindej verbërisht. Besonte verbërisht. E pranoi (e miratoi, e zbatoi) verbërisht. Nënshkroi verbërisht. E ndiqte verbërisht.