tutkun

TUTKUN mb. keq. shar.

• 1. I trashë nga mendja, që nuk ia pret, që ia hedhin lehtë të tjerët; që nuk është në gjendje t'i dalë zot vetes, i humbur. Njeri tutkun.
• 2. përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Çfarë tutkuni paska qenë!