Jump to content

tregimtar

Nga Wiktionary

TREGIMTAR m.

  • 1. Ai që shkruan tregime. Tregimtar i shquar (i madh).
  • 2. Ai që i tregon bukur ngjarjet, ndodhitë, historitë, gojëdhënat etj. Tregimtar i zoti.

TREGIMTAR mb.

  • Që ka të bëjë me tregimin, që i përket tregimit; që është mbështetur në tregime, që ka karakterin e një tregimi, që shtjellohet si tregim. Eposi tregimtar. Prozë tregimtare. Poemë tregimtare. Burime tregimtare. Me karakter tregimtar.