torua

TORUA m.

• 1. Gjurmë që lë në tokë këmba e njeriut a e kafshës; mbresë, gjurmë.
• 2. Shteg i fshehtë, nga mund të kalohet pa të parë. Nuk i doli gjahu në torua. Mori torua tjetër.
• 3. Kujdesi i veçantë që tregojmë kur kryejmë një punë, një detyrë etj. Punon me torua. Ecën me torua. Nuk ka torua fare.
• E humbi toruan u hutua fare, u shastis, e humbi pusullën. Ia prishi toruan ia prishi mendjen, ia ndërroi mendimin.