thinjë

THINJË f. kryes.

1. Qime të zbardhura krejt në flokë, në mjekër, në mustaqe etj., qime të bardha zakonisht kur njeriu plaket. I kanë dalë thinjat. I është mbushur koka me thinja. I shkuli një thinjë.
2. përd. mb. Që e ka qimen si të përhitur në të bardhë (për kafshët). Dele thinjë.
Më dolën thinjat (më doli mjekra) duke pritur shih te MJEK/ËR,~RA. Më nxori thinjat më mundoi a më lodhi shumë; më plaku para kohe.