tekur

TEKUR f. kryes.

• Tekë. Të tekura fëmije. Njeri me të tekura. Në të tekur e sipër kur t'i teket.

TEKUR as.

• Veprimi sipas kuptimit të foljes TEKET. E bën me të tekur e bën kur t'i teket. E ka me të tekur e bën diçka kur t'i teket ose si t'i teket.