skëterrë

SKËTERRË f.

• 1. fet. Sipas përfytyrimeve fetare: vend ku gjoja shpirtrat e të vdekurve mundohen e vuajnë për mëkatet që kanë bërë në të gjallë; ferr, xhehenem; kund. parajsë.
• 2. fig. Kushte jete shumë të rënda dhe të padurueshme; vend me kushte të tilla. Skëterra fashiste. Jetë skëterrë. E kishin bërë vendin skëterrë.
• 3. fig. Vend ku ka nxehtësi të jashtëzakonshme; pjesë e një fushe lufte ku zjarri është shumë i dendur. Atje ishte skëterrë.
• 4. Errësirë e madhe.
• I zi skëterrë shumë i zi, i zi sterrë.