sinkronik

Nga Wiktionary

SINKRONIK mb. spec.

  • 1. Që ndodh a bëhet në të njëjtën kohë me diçka tjetër; i njëkohshëm. Lëvizje sinkronike. Ngjarje sinkronike ngjarje të ndryshme që ndodhin në të njëjtën kohë.
  • 2. gjuh. Që merret me studimin e sistemit të gjuhës në një fazë të caktuar historike të zhvillimit të saj. Studime sinkronike. Gjuhësia sinkronike.