shtyrë

SHTYRË f.

• 1. Forca që ushtrojmë në mënyrë të menjëhershme mbi dikë a mbi diçka për ta lëvizur nga vendi në një drejtim të caktuar, për ta rrasur a për ta ngjeshur diku, për ta larguar a për ta hedhur etj., shtyrje e menjëhershme. I dha një të shtyrë (të shtyrën). Dera u hap me një të shtyrë.
• 2. fig. Shtysë; nxitje (zakonisht me zor). U desh një e shtyrë e fortë. E bën (e ka) me të shtyra, jo vetë.

SHTYRË mb.

• 1. Që nuk e ka bërë me dashjen a me vullnetin e tij një punë (zakonisht të keqe), por që e kanë vënë të tjerët, i nxitur. Njeri i shtyrë. Ishte i shtyrë.
• 2. Që është lënë për më vonë, që i është caktuat një afat tjetër. Ndeshje (lojë) e shtyrë.
• 3. I thyer, i kaluar në moshë. Plak i shtyrë (në moshë).