shtog

SHTOG m. bot.

• Shkurre ose dru i vogël, që rritet nëpër gjerdhe e në pyje me pak lagështi dhe që i ka degët me palcë të bardhë, gjethet vezake e të gjata, lulet të bardha e të vogla, të mbledhura në lulesa si tufë, me erë të mirë e me veti mjekuese. Dru shtogu. Palcë shtogu. Fyell shtogu. Ziej lule shtogu.
• Shtog i egër bot. shih SHTOG/ËR,~RA 1.