shterues

SHTERUES mb. libr.

• Që e çon deri në fund, që e zgjidh përfundimisht pa lënë gjë të patrajtuar a të pasqaruar; që e trajton nga të gjitha anët dhe në thellësi; që përmbledh e përfshin gjithçka për një çështje a për një fushë, që nuk lë gjë jashtë; i plotë. Studim shterues. Mbledhja shteruese e emrave të vendeve. Në mënyrë shteruese.