shtazan

SHTAZAN m. krahin.

• Gjendja më e përshtatshme e tokës për të lëruar e për të mbjellë, kur ajo ka aq lagështi, sa plisat thërrmohen lehtë; koha e lërimit dhe e mbjelljeve; vlaga e tokës; afsh. Shtazani i grurit. Ka ardhur toka në shtazan. Ka shtazan toka. I doli shtazani tokës.