shpirtndritur

SHPIRTNDRITUR mb.

• 1. fet. Që i ndrittë shpirti! (për një të vdekur a të vrarë, sipas paragjykimeve fetare).
• 2. Që e ka shpirtin të pastër e fisnik, zemërbardhë. Ishte i dashur e shpirtndritur.
• 3. Përd. em. sipas kuptimit 1të mbiemrit.

SHPIRTNDYRË mb.

• Shpirtfëlliqur.