shpirtmirë

SHPIRTMIRË mb.

• 1. Që do t'i bëjë mirë tjetrit, që e ka shpirtin të mirë, që nuk i do të keqen tjetrit, zemërmirë; kund. shpirtkeq; shpirtlig. Njerëz shpirtmirë. Grua shpirtmirë. Janë shumë shpirtmirë.
• 2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.