shëtitës

SHËTITËS mb.

1. Që e bën punën e vet duke kaluar nga një vend në një tjetër. Teatër (cirk) shëtitës. Trupë shëtitëse. Shitës shëtitës. Tregtar shëtitës. vjet. Brigadë artizanati shëtitëse. Bibliotekë (ekspozitë) shëtitëse. Ambasador shëtitës. dipl.
2. si em. ~,I m. ~, ~IT. Ai që shëtit, ai që ka dalë për shëtitje. Shëtitësit ishin shpërndarë.