shëmtohem

SHËMTOHEM vetv.

• 1. Më prishet a më ikën bukuria, bëhem i shëmtuar; kund. zbukurohem. U shëmtua nga lia (nga barra). Është shëmtuar pylli. Është shëmtuar me tërë ato xhingla-mingla (me ata flokë të gjatë).
• 2. Shtrembërohem në fytyrë, ngërdheshem në shenjë mospëlqimi ose nga një ndjenjë e pakëndshme, shëmtoj fytyrën. Pse u shëmtove?
• 3. fig. Mbetem shkretë, humbas gëzimin a kënaqësinë e jetës. U shëmtuam kur iku ai. U shëmtua shtëpia.
• 4. Pës. e SHËMTOJ.